Cemile...

 

Cengiz Aytmatov / Cemile'yi okuyup bitirdiğim zamanki  hallerimmiş .Eski paylaşımlardan buldum ...

"Gece uyumadan önce bitirip yorum yapmaya üşenmiştim. "Sonra bitirdiğim bi kitabın yorumunu sizinle paylaşmadığım için uyku tutmadı da bu saatte (04:40) kalktım " durumu yok tabi ki. Oğlum ateşlenmiş çok ve kızım gelip uyandırdı beni. Yaklaşık 20 dk dır Eren Paşa'nın ateşini düşürmeye çalışıyorum. Şimdi 36,7 yi görünce rahatladım. 7 yaşında ikizleri olunca insanın ateşlenme konusunda böyle ,sağlık personeli edası ile rahat olunuyo işte
Eee Cemile  diyordum. Yine büyük beklenti ile okudum. Hani dünyanın en güzel aşk hikayesi imiş ya. Evet güzel ama belki aşktan ne anladığınızla da alakalı olabilir ; bana pek öyle gelmedi. Yine klasik şahane Aytmatov tasvirleri yağmur yağarken otların kokusunu getiriyor burnunuza ama öyle hayran olunacak bi aşk göremedim ben ya da belki ben anlamadım. Son söz olarak elbette Aytmatov okunmalı ama bi Beyaz Gemi , bi İlk Öğretmenim kadar etkilemedi beni. Oğlumun ateşi düştüğüne göre ben de uyusam iyi olacak."

 

Ah bu annelik halleri:)