Kayıtlar
Öyle güzel bir ismi vardı ki kitabın , okumaya ve dinlemeye bayıldığım eski İstanbul mahallelerindeki günlük yaşama dair lezzetli hikayeler okumayacağımı sandım sanırım. Daha farklı daha lezzetli hikayeler bekliyordum . Bildiğimiz , için için özendiğimiz günlere dair İstanbul hikayeleri. Dili bana çok farklı geldi. Aradığım lezzeti bulamadığımı üzülerek söylemek isterim. Sanki rapor yazar gibi okulu şöyle ,kilisesi böyle , havası şöyle , kadınları böyle diye sıra sıra bilgiler verilmiş.
Kitabın arka kapak tanıtımında :
"Hicvi ve dolayısıyla mizahı; toplumsal yozlaşmayı, kurumların bozulmasını,insanlar arasındaki bilmeyen çekişmeyi ve adaletsizliği anlatmak için bir silah olarak gayet iyi kullanan Hagop Baronyan , yaşadığı dönemde sansür baskısına uğramış ve elinden geldiğince buna direnebilmiştir.
İstanbul Mahallelerinde Bir Gezinti'de 19. yüzyılın ikinci yarısının İstanbul'unda 34 mahallenin toplum yaşantısı, oldukça kuvvetli bir mizahi dille anlatılıyor. Ermeni ileri gelenlerinin Ermeni toplumunun sorunlarına ilgisizliği, zengin fakir ayrımının yarattığı çelişkiler, kadın erkek ilişkileri, kilisenin mahalle hayatı üzerindeki hegemonyası, ince ve keskin gözlemlerle aktarılıyor.
Baronyan , rengini, siluetini ve hatta halklarını büyük ölçüde kaybetmiş bir şehrin mazisine başka bir gözle bakmamızı sağlıyor." diyor
Ben sanıyorum o mizahı sevmedim ya da belki anlamadım:) Hani başka bi gözle bakmamızı sağlıyormuş ya ben o gözle bakmayı sevmedim anlaşılan. Haksızlık etmek istemiyorum çünkü merak ettim ve baktım ,(merak ederseniz siz de bakarsınız aşağıya link ekleyeceğim yazarımızla ilgili) Osmanlı ve Ermeni tiyatrosu için oldukça önemli bir oyun yazarı ve saygın bir gazeteci. Ama benim İstanbul Mahallelerini gezerken görmek istediklerimi gösteremedi ya bana işte ondan dolayı diyorum ki büyük bir hevesle okumaya başlayıp hayal kırıklığı ile bitirdiğim bir kitap olarak arşivime girdi. Yine de en çok hangi mahalleyi sevdin gezerken derseniz , cevabım Samatya olur :)
 |
| Kaynak Wikipedia |
0 yorum:
Yorum Gönder